คำอธิบาย
สารบัญภายในเล่ม
- เพราะไม่รู้ว่าตนป่วย จึงไม่ขวนขวายรักษา
- ป่วยกายหายไว แต่ป่วยใจนั้นหายยาก
- โรคราคะ ชักใจให้กระหายใคร่อยาก
- โรคโลภะชักใจให้อยากได้ไม่รู้จักพอ
- โรคโทสะชักใจให้คิดประทุษร้ายทำลายล้าง
- โรคโมหะชักใจให้หลงเห็นผิดเป็นชอบ
- มีกิเลสแต่พอดี จะสร้างโลกนี้ให้พองาม
- คนกลายเป็นบ้า เพราะกิเลสแรงกล้าเกินพอดี
- พระพุทธเจ้าคือแพทย์รักษาโรคทางใจ
- ใจป่วยด้วยราคะ ต้องใช้อสุภะเป็นยาแก้
- ใจป่วยด้วยโลภะ แก้ด้วยเสียสละให้ทาน
- เมตตายารักษาใจที่ป่วยด้วยโทสะ
- ถ้าป่วยด้วยโมหะพึงใช้สุตตะรักษา
- โรคร้ายทางใจต้องอาศัยธรรมโอสถรักษา
- เพราะป่วยด้วยกัน จึงชื่นชมกันและกันว่าดี
- ทุกคนเกิดมาควรรักษาโรคใจให้หาย
- ขันธ์ ๕เป็นภาระอย่างยิ่ง
- ระงับสังขารได้ใจย่อมเป็นสุข
- อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา คือยารักษาโรคใจ
- เมื่อจิตไม่ยึดถือ ใจก็ไม่ทุกข์
- โรคที่เป็นนามธรรมต้องใช้ยาที่เป็นนามธรรมรักษา
- เมื่อรู้ตัวว่าเป็นโรคร้าย จงสลายโรคนั้นโดยเร็ว
- สวดมนต์เพิ่มบุญวิธีทำง่ายๆ แต่ได้บารมี ๑๐ ประการ
- ๑.ทานบารมี
- ๒.สีลบารมี
- ๓.เนกขัมมบารมี
- ๔.ปัญญาบารมี
- ๕.วิริยบารมี
- ๖.ขันติบารมี
- ๗.สัจจบารมี
- ๘.อธิษฐานบารมี
- ๙.เมตตาบารมี
- ๑๐.อุเบกขาบารมี
๑.บทกราบพระรัตนตรัย๒.บทนอบน้อมพระพุทธเจ้า
๓.คำอาราธนาศีล ๕
๔.บทไตรสรณคมน์
๕.คำสมาทานศีล ๕
๖.บทสรรเสริญคุณพระรัตนตรัย
๗.บทโพชฌังคปริตร
๘.บทรัตนสูตร(ย่อ)
๙.บทอุณหิสสวิชยคาถา
๑๐.บทสักกัตวา
๑๑.บทแผ่เมตตาให้ตนเอง
๑๒.บทแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์
๑๓.บทอุทิศและอธิฐานบุญ